Serbian History Exercise with Video - Part one

While watching the video try to figure our which sentences I changed and which synonims I used. You can also try to solve which numbers 1- 5 are missing. After the careful comparison, try to do the additional exercises:

• with numbers and adjectives (in the Latin alphabet)
• with nouns (the Cyrillic script - still under construction)

Godine .1.  slovenska plemena su našla novu domovinu na teritoriji nekadašnjeg vizantijskog Ilirika.

Od reka Save i Dunava pa sve do Peloponeza, Sloveni su pronašli domovinu. Te teritorije na kojima žive Sloveni, vizantijski pisci zovu Sklavinijama. To su plemenski organizovane oblasti u kojima je središnja vlast poglavara ograničena.

Nekadašnja metropola Ilirika ostaće kod Slovena poznata kao Caričin Grad. Imena stotine vizantijskih gradova biće zauvek izgubljena - a sećanja na njih zameniće opšti slovenski pojam za napušten grad "gradina" ili "gradište".

Učeni vizantijski pesnik, Georgije Pisida u Carigradu , piše stihove o teškim vremenima koji su zadesila njegovu zemlju. U jednom stihu kaže da se i Varvari međusobno bore: Avar ubija Slovena i potom biva ubijen - i time su ometeni u vođenju jedinstvene borbe. Na osnovu ovog usamljenog podatka, pretpostavlja se da je .2. godine, nakon neuspele avarsko-slovenske opsade Carigrada, došlo do značajnih sukoba Avara i Slovena.


U to vreme panonski Sloveni i Sloveni sa donjeg Dunava žive u Iliriku i Dalmaciji. Stoga su veliki izgledi da se ovaj sukob odnosi na sukob Avara sa Srbima i Hrvatima, dva slovenska plemena, čiji je dolazak u ove predele, označio ujedno i kraj južno-slovenske seobe.

 Jedini spis koji se odnosi na doseljavanje Srba u nekada carsku provinciju Dalmaciju. jeste "De Administrando Imperio" delo koje je napisao Konstantin .3. Porfirogenit u desetom veku. U tom zanimljivom delu, koje je bilo zamišljeno kao vladarsko uputstvo svom sinu, izloženo je ono što je car prikupio o Srbima:
1. O vremenu doseljavanja Srba
2. O uslovima pod kojima su se nastanili
3. O političkoj istoriji
4. O upravnoj strukturi
5. O primanju Hrišćanstva

Najstariji rukopis ovog dela potiče iz .4. godina jedanaestog veka, i pripadao je tada drugome čoveku carstva, Jovanu Duki. Od dvadeset devetog do trideset šestog poglavlja tog dela, napisano je sve što je prikupljeno o prošlosti Srba, Hrvata, Zahumljana, Travunjana, Pagana i Dukljana. U njegove vreme, sredinom desetog veka, znalo se da najveći deo Dalmacije, čini šest političkih celina južnih Slovena. Za Zahumljane, Travunjane i Pagane, autor izričito kaže da su srpskog porekla.

 Njihov dolazak na ove prostore povezuje se vremenom vladavine cara Iraklija. Navodno na njegov poziv, Srbi su prešli Dunav i nastanili se u okolini grada Servije. Posle izvesnog vremena, odlučili su da se vrate u svoju staru domovinu. Dobivši otpust od cara, došli su do Singidunuma, današnjeg Beograda. Prešli su reku Dunav, ali su kada su uvideli su da su Avari obnovili vlast i ojačali vlast nad Slovenima u Panoniji, opet su se predomislili i zatražili od Cara Iraklija da im dodeli nove oblasti za naseljavanje.

Car ih je naselio u Dalmaciji, koja je bila do tada zapuštena varvarskim uništavanjem. Pošto je ovo jedini dokument iz tog vremena, teško je reći koliko je ova priča posledica autorove konstrukcije, a koliko srpskog narodnog predanja. Međutim, nezavisno od ovog dela, postoji podatak o izvesnom opatu Martinu, koji je oko .5. godine otkupljivao od Slovena po Dalmaciji zarobljene Hrišćane. Takva trgovina je podrazumevala sređeno stanje i mirne odnose između starosedelaca i pridošlica.

Upravo su Srbi i Hrvati, porazivši Avare, kao vizantijski saveznici, dobili zemlju od vizantijskog cara Iraklija i time označili kraj seobe južnih Slovena, postavši zalog mira na prostorima južno od Save i Dunava.